11:  Ongeduldig:  lage frustratiedrempel.

Frustratie op allerlei gebied herinnert de ADHD-er aan alle mislukkingen in het verleden. "O nee," denkt hij/zij "daar gaan we weer!" Woede of terugtrekken is het gevolg. Ongeduldigheid heeft te maken met de behoefte aan stimulans. Anderen zullen dit snel zien als onvolwassen of onverzadelijk gedrag.

Toelichting voor jou Lezer:

Het AD(H)D-kind zal zich in het openbaar vaak terugtrekken.  De woede wordt opgekropt en komt er later vaak wel uit.  Let maar eens op als één van je AD(H)D-ers/sters flink gefrustreerd is geraakt in de klas er wellicht helemaal geen reactie komt.  Maar…. kijk hem/haar eens na na het uitgaan van de school.  Zij/haar fiets zal het weten die frustratie en woede.

Ongeduldig, nou dat ben ik.  Dat uit zich ook in de communicatie.  Zoals ik al schreef is een typische AD(H)D-(on)hebbelijkheid zinnen voor anderen af te maken.  Ik moet wel om de zaak in mijn hoofd op een rijtje te houden.

Toch zijn er veel mensen die mij de rust zelve vinden.  Ook denken zij dat ik erg geduldig ben.  Vooral als ik iemand iets moet uitleggen en ik merk dat die persoon moeite heeft iets te bevatten kan ik het zonder enig probleem 10 keer uitleggen, liefst op 10 verschillende manieren om te proberen het toch aan iemands verstand te krijgen (ik geef computerles aan volwassen en ook oudere beginners terwijl ikzelf zeer gevorderd PC-gebruiker en kenner ben, dat vind ik leuk / interesseert mij en dan maakt het mij niet uit eindeloos te moeten herhalen).  Als ik echter bemerk dat het de leerling toch niet echt interesseert haak ik volledig af en dan bekijken ze het maar.  Dan wordt ik snauwerig en soms onheus (is mij verteld).

Krachttermen en vloeken lijken uitgevonden voor de AD(H)D-er/ster.  Ik kan er tot mijn schande en spijt uitstekend mee terecht om mijn frustraties af te reageren.  Gelukkig ben ik niet zo’n AD(H)D-er/ster die meteen van alles en nog wat gaat vernielen.  Let wel, ik schijn een uitzondering te zijn.  Veel, heel veel AD(H)D-ers/sters reageren hun frustratie af via vernieling.  Niet omdat zij willen vernielen maar uit machteloze woede dat weer een keer iets niet lukt.  Ik praat het niet goed Lezer, maar probeer enig begrip voor de geestestoestand van de gefrustreerde AD(H)D-er/ster bij je te kweken.  Toch zou jij daar in je klas een stokje voor kunnen steken denk ik.  Als jij merkt dat een AD(H)D-er/ster de pest in begint te krijgen probeer er dan achter te komen waar de schoen wringt.  Dan voorkom je het opkroppen van die woede en kun je een uitbarsting voorkomen.  In de kop wordt het prima verwoord:  Frustratie op allerlei gebied herinnert de ADHD-er aan alle mislukkingen in het verleden. "O nee," denkt hij/zij "daar gaan we weer!"  De meeste keren is het niet anders dan een reactie op het verleden.  En helaas, ook vrij jonge AD(H)D-kinderen hebben een verleden van mislukkingen en de daarbij opgebouwde frustratie.  Alleen is dat gewoonlijk niet zichtbaar.

Dat AD(H)D-ers/sters onvolwassen gedrag wordt verweten is voor mij het intrappen van een open deur.  De meeste AD(H)D-ers/sters gedragen zich niet naar hun leeftijd.  Wie haalt b.v. op zijn 55^e een cafédiploma om nog een paar jaar achter de bar te gaan staan en daarmee de bijnaam House-opa te verwerven….  En ja, dan nog door de jeugd te worden gewaardeerd als een “gelijke”.

Einde 11, door naar 12

Naar inleiding of  naar onderwerp   1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  12  13  14  15  16  17  18  19  20  21