| Pagina 10 |
Terug naar beginpagina |
| AD(H)D,
vertel ik het wel of niet op het werk, bij een sollicitatie enz. De discussie wel of niet vertellen dat je AD(H)D hebt wordt op internetfora vaak gevoerd. Met name in relatie tot het solliciteren en werk. Hoewel ik mij kan voorstellen dat het onder omstandigheden niet als een pré wordt beschouwd zijn er legio situaties te bedenken om het wel te doen. Veel te veel wordt er alleen vanuit het negatieve naar AD(H)D gekeken. Natuurlijk, dat is er en dat wordt vanuit hulpverleningsland nog stevig aangedikt ook. Wel logisch omdat zij vooral met de probleemgevallen van doen hebben, maar ik vind dit een apert onjuiste benadering van de AD(H)D-er/ster. Benadruk juist het positieve van het hebben van AD(H)D als je een baan gaat zoeken en tot een sollicitatiegesprek komt. AD(H)D is geen besmettelijke ziekte of zo. Het is een wat “afwijkende bekabeling” in je hoofd, die in een aantal beroepen juist voordeel biedt. Communiceer dat. Wat te denken van een baan waarin erg veel verschillende dingen min of meer tegelijk moeten gebeuren. Daar voelen veel AD(H)D-ers/sters zich prima op hun plaats: het zal zelden of nooit vervelen en juist verveling….. Dat afwisselende zou, met die kennelijke noodzaak bij ons steeds (nieuwe) uitdagingen aan te gaan, wel eens een enorm voordeel kunnen zijn voor zowel werkgever als werknemer-AD(H)D-er/ster. Banen, waarin normale mensen op een bepaald moment alleen nog maar zuchtend in een hoekje kunnen zitten om te vertellen dat zij “hier echt overspannen van worden”. Juist de AD(H)D-er/ster legt en dan een schepje op “omdat het zo leuk is”, niet omdat het moet. De werklust van de AD(H)D-er/ster, die lekker in zijn/haar vel zit, kan enorm zijn zullen velen beamen. Wat zijn dan die banen waarin de AD(H)D-er/ster zich wel lekker kan voelen. Dat loopt erg uiteen. Secretaresse kan zo’n baan zijn. Vaak ontzettend druk maar tegelijkertijd super afwisselend; uiteraard bedoel ik hier een echte secretaresse en niet een typedame, die ook agenda’s bijhoudt. De vergeetachtigheid zou als minpunt kunnen worden aangevoerd, maar bij de huidige stand van IT-techniek een flauw argument. Of wat te denken van de meer handwerk gerichte een onderhoudsbouwvakker. Dus iemand die “alles” kan: timmeren, metselen, schilderen, loodgieters werk, elektriciteit aanleggen enzovoorts. Zo iemand, die naar een oud huis wordt gestuurd met de opdracht dat zo ongeveer alles moet worden gerenoveerd. Daar komt niet alleen veelzijdig vakmanschap bij kijken maar vooral ook creativiteit en inventiviteit om onverwachte problemen op te lossen. Een voor AD(H)D-ers zeer aantrekkelijke werkomgeving is het leger (landmacht, luchtmacht en marine), zeker tegenwoordig. Enerzijds is daar de structuur van het militaire leven, die je zo nodig hebt kunt hebben om te kunnen functioneren en anderzijds wordt er tegenwoordig vaak een beroep op je inventiviteit en creativiteit gedaan om zaken tot een goed einde te brengen (binnen de kaders van de gestructureerd organisatie die een leger nu eenmaal is). Natuurlijk vergeet ik de creatieve beroepen niet, maar die liggen voor de hand. Al zie ik ook vaak dat een beroep wordt gekozen op vermeende creativiteit, DTP-er/ster bijvoorbeeld. Nou daar is weinig creatiefs aan: je dient de opmaak te maken die wordt voorgeschreven door de opdrachtgever. Hooguit is je creativiteit om het heel snel te doen omdat je sommige dingen vlotter ziet of begrijpt dan een gewoon mens. Dat ziet de baas dan graag want die zit altijd met dead lines. Tegenwoordig mogen – op voor mij onbegrijpelijke gronden – geen medisch getinte vragen worden gesteld bij een sollicitatie. Alleen voor bepaalde beroepen mag nog een aanstellingskeuring plaatsvinden. Goed, het mag dus niet worden gevraagd of je AD(H)D hebt. Soms merkt een ervaren personeelsfunctionaris het wel, zo bleek op een forum, maar hij mag er niets mee. Hij maakte een opmerking in deze richting (“Je lijkt wel een AD(H)D-er”) maar betrokkene heeft niet geantwoord of beter heeft er omheen gepraat. Dan kom je op glad ijs. Mocht de AD(H)D zich dan in negatieve zin uiten in het werk, heeft de werkgever wel een punt. Namelijk het onvolledig geven van noodzakelijke informatie om de baan uit te voeren. In het ergste geval sta je dan direct op straat. En of je daar nu bij bent gebaat, ik denk toch echt van niet. Kortom het dilemma van “AD(H)D, vertel ik het of vertel ik het niet…..” zal nog jaren discussiestof opleveren op allerlei plaatsen waar het over AD(H)D gaat, dus ook op het internet. |